Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Το τσαγιερό.....


Μάλλον πρέπει να βαρεθήκατε να με ακούτε να σας λέω για το Μοναστηράκι… για το παζάρι και τα παλιατζίδικα…, εγώ όμως εκεί βρίσκω τους "θησαυρούς" μου…  βρίσκω την "έμπνευση" της δημιουργίας μου…

Αυτή την φορά βρήκα ένα μικρό τσαγιερό…   όχι κάτι το ιδιαίτερο… μου άρεσε όμως το χερουλάκι του και το ροΐ του…. και έτσι από την μικρή πλατεία…  βρέθηκε για λίφτινγκ … στο μικρό μου "θεραπευτήριο"....


Και επειδή  μάλλον με γυφτάκι έμοιαζε… σε πρώτη φάση επιστρατεύτηκαν τα γυαλόχαρτα – σε ρόλο σφουγγαριού και σαπουνιού – για να του αφαιρέσουν κάμποση από την μαυρίλα του…


Την ώρα της πρώτης επέμβασης, είχαμε όπως είδατε και ένα "μικρό ατύχημα"…  αλλά με λίγη κόλλα στιγμής ο "ασθενείς επιβίωσε" και άρχισε να ασταρώνετε…  

 Κάπου εκεί τα έχασα… έμπνευση  STOP  και τώρα τι κάνουμε σκέφτηκα, μια κάπως ρομαντική χαρτοπετσετούλα όμως… που εξέχοντας από το μισάνοιχτο  κουτί της , μου  ανοιγόκλεινε  το μάτι… έπαιξε τελικά τον ρόλο του σωσίβιου, βγήκε από το κουτί και αγκάλιασε το μικρό τσαγιερό…  έβαλα και εγώ λίγο το χεράκι μου, βάφοντας το χερουλάκι και το ροΐ με ακριλικά και πατίνες…  και η τσαγιερούλα ήταν πλέον θεραπευμένη…
Εκείνη την στιγμή όμως μπήκε μέσα ο σύζυγός μου – πάντα αυστηρός κριτής – και με υφάκι  καθηγητού μου είπε: τι την άφησες παιδάκι μου με το στόμα ανοιχτό… και ανοίγοντας ένα συρτάρι, μου πέταξε δύο τρείς φελλούς…  ένας από αυτούς κατάλληλος ως φαίνεται για σύντροφος της τσαγιερούλας, αφού στολίστηκε…



Αποφάσισε να την συντροφεύει για το υπόλοιπο του βίου της !!!!!!!



Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Βραβείο!!!!!!!!


Τρείς μήνες πέρασαν σχεδόν από την πρώτη μου ανάρτηση …. τρείς μήνες υπέροχοι χάρη σε εσάς … Τα σχόλια σας στις δημιουργίες μου, ήταν για μένα τονωτικές ενέσεις για να συνεχίσω αυτό που τόσο δειλά ξεκίνησα, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο της ζωής μου !!!!

Κάποια φίλη από εσάς μου είπε ότι «η φαντασία μου δεν έχει όρια»… τα όρια αυτά όμως, μου τα καταργήσατε εσείς με την στήριξή σας  που με βοηθήσατε να δημιουργήσω ένα ολότελα δικό μου κόσμο… έναν κόσμο «καταφύγιο» που τόσο πολύ τον είχα ανάγκη!!!

Αποφάσισα λοιπόν να σας δώσω ένα βραβείο


και θα το απονείμω στις:
  1. Χαρά «Κάντο μ’ αγάπη»
  2. Μαρία & Μυσιρλού «Handmadeart2»
  3. Αχτίδα «Έγινα 59! Ε! και…»
  4. Ρένα «…. έργα χειρός»
  5. Βιολέτα «Πλουμίδι»
  6. Κατερίνα «made by me….»
  7. Ρένα «δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου»
  8. Rena «!Χειροκατασκευές!»
  9. Βασιλική «Foufoulas Decoupage»
  10. Μαρία Βιλλιώτη «πνοές τέχνης»
  11. Μαρία «icon-art» 
Μα πάνω απ’ όλους στην κόρη μου που κοιτώντας με στα μάτια μου λέει : «Μαμά μου είναι όλα αριστουργήματα» και δεν ξέρει ότι το μεγαλύτερο αριστούργημα που έκανα είναι αυτή!!!   Σε λατρεύω γλυκιά μου ΑΓΑΠΗ!!!
Μια αγκαλιά λουλούδια λοιπόν, κι’ ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας!!!!!!

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Η παλιά γκαζιέρα.....


Η γκαζιέρα, μια κατασκευή αντίστοιχη της λάμπας πετρελαίου – ήταν κάτι σαν τα σημερινά γκαζάκια του καφέ – χρησιμοποιείτο στην δεκαετία του 1950 για το μαγείρεμα.   Θυμάμαι… να πηγαίνω τα καλοκαίρια στην  γιαγιά και να μου τηγανίζει μπαρμπούνια στην γκαζιέρα… ίσως να μην έχω φάει ωραιότερα τηγανισμένα ψάρια από τότε…   

Μια τέτοια γκαζιέρα ανακάλυψα και εγώ… που αλλού εκεί   στο Μοναστηράκι, που τριγυρνάω τα πρωινά των Κυριακών…. Βέβαια μαζί της δεν ασχολήθηκα για να μαγειρέψω…..   αλλά για να δημιουργήσω….   Ναι! ναι! καλά καταλάβατε ... σκέφτηκα να την μετατρέψω σε λαμπατέρ....


Αφού λοιπόν πήγε στον ηλεκτρολόγο...  για να εξοπλισθεί με ντουί, καλώδιο και διακόπτη... γύρισε σπίτι για να καλλωπιστεί....


Τρίφτηκε με γυαλόχαρτο και περάστηκε με αστάρι...


Βάφτηκε το σώμα της με ένα βασικό χρώμα, τα ποδαράκια της, οι βίδες της και το φλόγιστρο με μεταλλικό καφέ ....
μετά φόρεσε ένα λουλουδάτο φόρεμα,δέχτηκε μερικές φωτοσκιάσεις… τα ποδαράκια της και όλα τα λοιπά εξαρτήματά της περάστηκαν με δακτυλοπατίνα…


και βγήκε στην βεράντα να φωτογραφηθεί ...  για να σας δείξει τα πραγματικά της χρώματα ....


μπαίνοντας μέσα φόρεσε το ολοκαίνουργιο καπέλο της στολισμένο με τα ίδια λουλούδια, λίγες φωτοσκιάσεις και metallic effect ....



και σαν κοντέσα πια... πήγε και στάθηκε σε μια όμορφη γωνιά του σπιτιού....

για να μας χαρίζει το γλυκό φώς της.....


Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Παγκόσμια Ημέρα για την σκλήρυνση κατά πλάκας....


Η τελευταία Τετάρτη του Μαΐου θεσπίστηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Multiple Sclerosis International Federation (MSIF) ως Παγκόσμια Ημέρα για τη σκλήρυνση κατά πλάκας και γιορτάζεται με συντονισμένες εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο από το 2009. Στόχος είναι η ευαισθητοποίηση του ευρύτερου κοινού και της Πολιτείας, η επίτευξη της μεγαλύτερης κατανόησης μέσω της σωστής ενημέρωσης γι’ αυτή τη χρόνια πάθηση, καθώς και τις επιπτώσεις στην καθημερινότητα των πασχόντων αλλά και των οικογενειών τους.

Υπολογίζεται ότι σήμερα πάνω από 2.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, εκ των οποίων περίπου 10.000 βρίσκονται στην Ελλάδα.

Η σκλήρυνση κατά πλάκας:
  • επηρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα, δηλαδή τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό
  • είναι αγνώστου αιτιολογίας πολυπαραγοντική αυτοάνοση νόσος
  • εμφανίζεται σε ηλικία ανάμεσα στα 20 και τα 40, ενώ η μέση ηλικία έναρξης είναι στα 30
  • προσβάλλει περισσότερο τις γυναίκες από τους άνδρες σε ποσοστό 2:1
  • έχει ποικιλία συμπτωμάτων που τη χαρακτηρίζουν και θα πρέπει κάποιος να επισκεφτεί νευρολόγο για να γίνει παρακλινικός έλεγχος, καθώς πολλές παθήσεις μοιάζουν με τη σκλήρυνση κατά πλάκας και για το λόγο αυτό πρέπει να ελεγχθούν και να αποκλειστούν
  • τα συμπτώματα μπορεί να διαφέρουν σε ένταση, από πολύ ελαφριά έως και πολύ βαριά, ενώ μπορεί να εξαλειφθούν είτε με τη βοήθεια φαρμάκων είτε άλλων θεραπευτικών μεθόδων.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας:
  • δεν είναι μεταδοτική ασθένεια
  • δεν είναι κληρονομική πάθηση
  • δεν είναι ψυχική διαταραχή
  • δεν είναι θανατηφόρος.

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Τα Βραχιόλια τους βροντούν.....

""Φτιάξε κάτι και για μας ρε Μαμά... τόσα πράγματα για το σπίτι τι θα τα κάνεις???""  ακούστηκε η φωνή της κόρης μου, προχθές το βράδυ, όταν με είδε να ξεκινώ decoupage σε κάτι καινούργια αντικείμενα.... "Έχει δίκιο σκέφτηκα" και να χάνδρες, διακοσμητικά, κρικάκια, κουμπώματα, δέρματα, κορδόνια, κηρόσπαγγοι και διάφορα εργαλεία πάνω στο τραπέζι, έτοιμα για δράση...




 Και μέσα σε λίγο χρόνο, έτοιμα μερικά βραχιόλια για να στολίσουν τα χέρια της - μα και των φιλενάδων της - στις εξορμήσεις του καλοκαιριού....

 κομμάτια από δέρμα ή χοντρά κορδόνια

 μαζί με κεραμικές χάνδρες και κηρόσπαγκους

 στρασάκια

 και μεταλλικά στοιχεία

 και τα βραχιόλια της τρελοπαρέας ....

έτοιμα....

Δεν ξέρω αν σας ικανοποίησε το αποτέλεσμα.... οι νεαρές όμως έφυγαν ευχαριστημένες με το καινούργιο απόκτημα για την βραδινή τους έξοδο... και εγώ έμεινα ήσυχη να συνεχίσω την decoupage μου!!!



Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Μία διαφορετική παλέτα....


100 Χρόνια φέτος από την γέννηση ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες Ποιητές του "Οδυσσέα Ελύτη" ....


Ο στοίχος του λοιπόν με ενέπνευσε για να φτιάξω...
μια διαφορετική παλέτα...

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Χρόνια Πολλά....


Χρόνια Πολλά σε όσες & όσους γιορτάζουν σήμερα

Να είστε πάντα γεροί & ευτυχισμένοι!!!

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Το στόλισμα του κήπου....

Την βρήκα... που αλλού στο Μοναστηράκι!!! παλιά ξύλινη ζυγαριά... ελαφρώς σκοροφαγωμένη και παράλυτη... σκέφτηκα όμως ότι θα μπορούσε να γίνει ένα όμορφο κασπό...

... αφού λοιπόν της έκανα μια ελαφρώς αποτυχημένη παλαίωση, decoupage με ρυζόχαρτα και πατίνες σκέφτηκα πως είναι έτοιμη να κατέβει στον κήπο (σήμερα βέβαια απλά βγήκε στην βεράντα γιατί πάλι έβρεχε...)



 για να φιλοξενήσει στα καλαθάκια της αποξηραμένα....
η φυσικά λουλούδια....  και να συναντήσει τους φίλους της ...




τα ποτηστήρια ... 


 

μα και τα φανάρια... που την περίμεναν φτιαγμένα εδώ και αρκετό καιρό... για να στολίσουν τον κήπο....

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Τα Ορφανά Ποτήρια.....

Γεννήθηκαν στην Βαυαρία ....    και ανήκαν σε μια μεγάλη Οικογένεια....  Ήταν από ένα υπέροχο καθαρό κρύσταλλο και πάντα λαμπύριζαν όταν τα φώτα έπεφταν επάνω τους...    όμως η κακή τους τύχη τα έστειλε πριν από χρόνια στο σπίτι μου.... Στην αρχή δεν πρέπει να είχαν παράπονο, έβγαιναν -μαζί με όλη τους την οικογένεια - κάθε φορά που είχαμε ένα επίσημο  γεύμα μέχρι που η μαμά Καράφα έσπασε.... και ύστερα ήλθε ο σεισμός και έφερα την καταστροφή ....  τα καλά ποτήρια έμειναν μόνο τρία και έτσι έρημα και ορφανά όπως ήταν κλείστηκαν μέσα σε ένα σκοτεινό ντουλάπι..... μέχρι πριν από λίγες μέρες που αποφάσισα να αδειάσω  όλα τα ντουλάπια και να βάλω τα πράγματα σε καινούργιες θέσεις..... και να τα τρία ορφανά μπροστά μου!!!!
Αμέσως σκέφτηκα να τους κάνω decoupage και να τα κάνω πάλι χρήσιμα όπως παλιά....




Τους φόρεσα δαντέλες......




Τα στόλισα με όμορφα άνθη, τους έριξα φύλλα χρυσού στα πόδια


Τους γέμισα τις κοιλίτσες τους με κεράκια ρεσό .....



Και τα έκανα πάλι χρήσιμα όπως παλιά ....   δεν θα είναι βέβαια τα  κρυστάλλινα ποτήρια που φιλοξενούσαν υπέροχα κρασιά.....

θα είναι όμως τρία όμορφα ρεσό που θα μου κρατούν συντροφιά τα βράδια.......



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...