Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Άχαρα Αντικείμενα

Το Κάπνισμα μου αρέσει…  δεν λέω, είναι ωραίο πράγμα να κάθεσαι – ειδικά το καλοκαιράκι – στην βεραντούλα σου, να πίνεις τον καφέ σου και να καπνίζεις το τσιγαράκι σου!!!!    Όμως αυτές οι κατάμαυρες σαν «νεκρώσιμα» ταμπέλες μου δίνουν στα νεύρα!!!  

Αποφάσισα λοιπόν ότι από εδώ και εμπρός … θα το απολαμβάνω το τσιγαράκι μου!!!










Πήρα όσο μεταλλικά κουτάκια είχα και τους άλλαξα τα φώτα …  αν λοιπόν καπνίζετε, απλά κάντε στα κουτάκια decoupage….





Και επειδή σίγουρα έχετε περισσεύματα από ριζόχαρτα, χαρτοπετσέτες κ.λ.π.,  πάρτε και τις επίσης άχαρες θήκες των γυαλιών…

 
και δημιουργήστε όμορφες φωλιές….   για τα σίγουρα υπέροχα γυαλιά σας Ηλίου!!!!!!!!!





Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Ο Πατέρας του Αιώνα!!!!!!!!


<><> <><>
Ο Dick Hoyt είναι ένας συνταξιούχος του Αμερικανικού στρατού, ζει στην πόλη Holland της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α. και είναι σήμερα 68 ετών.

Πριν από 46 χρόνια η σύζυγός του Judy έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι που το ονόμασαν Rick.

Η γέννα ήταν δύσκολη καθώς ο ομφάλιος λώρος είχε μπλεχτεί γύρω από το λαιμό του εμβρύου σταματώντας την αιμάτωση του εγκεφάλου τα πρώτα κρίσιμα λεπτά της ζωής του.

Τελικά o Rick έζησε αλλά όπως είπαν αργότερα οι γιατροί στους γονείς του δεν θα μπορούσε ποτέ ούτε να περπατήσει, ούτε να μιλήσει.
Η ολιγόλεπτη αυτή στέρηση του οξυγόνου κατέστρεψε το τμήμα εκείνο του εγκεφάλου που ελέγχει την κίνηση των άκρων και της ομιλίας. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελέγχει τις κινήσεις του κεφαλιού.
Οι γιατροί τους πρότειναν να βάλουν το Rick σε ένα ειδικό ιατρικό κέντρο για παιδιά με τέτοια προβλήματα όπου θα τύχει της καλύτερης δυνατής φροντίδας. Τότε ο Rick ήταν 9 μηνών.

Οι Hoyt ήταν κατηγορηματικοί. Τα ματάκια του Rick ακολουθούσαν τις κινήσεις τους μέσα στο δωμάτιο. Δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ότι το παιδί τους θα έμενε για πάντα "φυτό".
Πήραν την απόφαση να μεγαλώσουν τον Rick μαζί με τ' αδέλφια του σαν ένα φυσιολογικό παιδί.

Όταν ο Rick ήταν 11 ετών τον πήγαν στο Πολυτεχνείο του Tufts University στη Βοστόνη και ζήτησαν από τους μηχανικούς μήπως υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσουν το παιδί να επικοινωνεί.
Μόλις ο επικεφαλής καθηγητής είδε το παιδί, τους είπε : "Αδύνατον. Ο εγκέφαλος ενός τέτοιου παιδιού δεν μπορεί να δεχθεί τίποτε!"
"Σας παρακαλώ, μιλήστε του". Είπε ο Dick. "Πείτε του κάτι. Πείτε του ένα αστείο!"
Ο καθηγητής είπε στον Rick ένα ανέκδοτο και ο Rick γέλασε.
Λίγους μήνες αργότερα οι μηχανικοί του Tufts έφτιαξαν ένα σύστημα με το οποίο ο Rick με διάφορες κινήσεις του κεφαλιού μετακινούσε ένα κέρσορα, επιλέγοντας γράμματα και σχημάτιζε λέξεις στην οθόνη ενός υπολογιστή.

Αυτό ήταν! Το παιδί άρχισε να επικοινωνεί . Η πρώτη φράση που έγραψε στον υπολογιστή ήταν : "GO BRUINS". Είναι μια έκφραση των Αμερικανών για να ενθαρρύνουν την ομάδα τους. Bruins είναι η ομάδα χόκεϊ της Βοστόνης.
Έτσι το παιδί έδειξε μια σαφή προτίμηση προς τον αθλητισμό.
Αργότερα πήγε στο σχολείο. Όταν ήταν 15 ετών ένας συμμαθητής του τραυματίστηκε σε τροχαίο και το σχολείο οργάνωσε έναν αγώνα δρόμου 8 χιλιομέτρων προς τιμήν του.
Όταν ο Rick γύρισε στο σπίτι είπε στον πατέρα του : "Μπαμπά θέλω να τρέξουμε για τον Στιβ".
Ο Dick σάστισε Πως ένα "γουρουνόπουλο", όπως συνήθιζε να λέει για τον εαυτό του, που δεν έτρεξε ποτέ πάνω από ένα χιλιόμετρο συνεχόμενο, θα έσπρωχνε ένα αναπηρικό καροτσάκι για 8 χιλιόμετρα ;
Το δοκίμασε. Και τα κατάφεραν. Μετά ο Dick ήταν "παράλυτος" για δυο βδομάδες.


Ο Rick είπε στον πατέρα του : "Μπαμπά, όταν τρέχαμε, ένοιωθα ότι δεν είμαι πια παράλυτος. Ένοιωθα να τρέχω κι εγώ μαζί σου!"
Αυτή η μέρα άλλαξε την ζωή των Hoyt για πάντα.
Ο Dick δάκρυσε. Αποφάσισε να τρέχει μαζί με το γιο του όσο πιο συχνά μπορούσε.
Άρχισαν εντατική προπόνηση και 2 χρόνια αργότερα ήταν έτοιμοι για το μεγάλο αθλητικό γεγονός. Τον Μαραθώνιο της Βοστόνης του 1979.
Δεν κατάφεραν να πάρουν επίσημη συμμετοχή αλλά έτρεξαν και τερμάτισαν!
Τα επόμενα χρόνια πήραν και επίσημη συμμετοχή.

Η επόμενη πρόκληση ήταν το τρίαθλο. Ένα αγώνισμα συνδυασμός από τρέξιμο, ποδηλασία και κολύμπι. Οι Ολυμπιακές αποστάσεις για το τρίαθλο είναι : τρέξιμο 10 χλμ. , ποδηλασία 40χλμ. και κολύμπι 1.5 χλμ. Ο Dick αποφάσισε να το δοκιμάσει κι αυτό. Και τα κατάφερε. Και όσο ο Dick ανέβαζε τον πήχη και δοκίμαζε πιο δύσκολες διοργανώσεις, τόσο ο Rick ένιωθε λιγότερο την τετραπληγία του. Γίνονται πολλές διοργανώσεις τρίαθλου ανά τον κόσμο σε διάφορες αποστάσεις. Η κορυφαία όμως δοκιμασία για υπεραθλητές ψυχής είναι το λεγόμενο Ironman τρίαθλο που διεξάγεται στη Χαβάη. 3,8 χλμ. κολύμπι, Μαραθώνιος (42.195μ. τρέξιμο) και 180 χλμ. ποδηλασία! Μια δοκιμασία 15 ωρών για σώμα και ψυχή γι αυτούς που αποδεικνύουν ότι η θέληση μπορεί να νικήσει την σωματική εξάντληση.
 
Κολύμπησε 3,8 χλμ. σέρνοντας μια φουσκωτή βάρκα μέσα στην οποία ήταν ο Rick, έτρεξε 42 χλμ. σπρώχνοντας το αναπηρικό καροτσάκι του Rick και ποδηλατούσε για 180 χλμ. κουβαλώντας και τον Rick. Κάτι που πολλοί αθλητές δεν καταφέρνουν ούτε μόνοι τους.
Από το 1979 που συμμετείχαν στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, ο Dick και ο Rick Hoyt (Team Hoyt) συμμετείχαν σε 958 αθλητικά γεγονότα μεταξύ των οποίων 224 τρίαθλον, 6 Ironman τρίαθλον, 65 Μαραθώνιους, τους 25 στη Βοστόνη και 20 δίαθλα με ένα απ' αυτά το1992, να διασχίζουν τις Ην. Πολιτείες από Βορρά προς Νότο τρέχοντας και ποδηλατόντας για 45 μέρες καλύπτοντας 5.976 χλμ!

Πέρυσι σε ηλικία 67 ετών ο Dick και 45 ο Rick τερμάτισαν για 25η φορά στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, στην 5.083η θέση μεταξύ 10.000 αθλητών.
Το 1992 τερμάτισαν με χρόνο 2 ώρες και 40 λεπτά, 35 λεπτά πάνω από το παγκόσμιο ρεκόρ.
Τότε κάποιοι παρότρυναν τον Dick να τρέξει μόνος του μια και ήταν σίγουρο ότι θα κατέγραφε χρόνο μέσα στους καλύτερους του κόσμου.
Η απάντηση του Dick ήταν άμεση και μονολεκτική. ΟΧΙ. Τρέχω για να αισθάνεται καλύτερα ο γιος μου και όχι για το ρεκόρ.







Ο Rick κατάφερε να κερδίσει μια θέση στο πανεπιστήμιο και όταν αποφοίτησε δέχθηκε την πρόταση του πανεπιστημίου για να εργαστεί στις υπηρεσίες του, όπου και βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Ο Dick ανακηρύχθηκε ο ΠΑΤΕΡΑΣ του αιώνα και συνεχίζει να λαμβάνει μέρος σε μαραθώνιους και τρίαθλα όποτε οι υποχρεώσεις του Rick το επιτρέπουν.
Πρόσφατα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη των Hoyt ρώτησαν τον Rick, μετά απ' όλα αυτά τι δώρο θα ήθελε να κάνει στον πατέρα του. Ο Rick έγραψε στον υπολογιστή :

"Θα ήθελα, έστω και για μία φορά, να καθίσει ο πατέρας μου στο καροτσάκι και να τον σπρώχνω εγώ".

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Λικέρ Κεράσι


Όπως είδη σας έχω πει  μόλις γύρισα από ένα υπέροχο ταξίδι…  αυτό που μάλλον ξέχασα να σας αναφέρω ήταν πως σε ένα μικρό χωριό –  κοντά σχετικά στην Λισαβόνα, στο Obidos – υπήρχε ένα φανταστικό ποτό κεράσι, το οποίο σερβιριζόταν μέσα σε μικρά σοκολατένια ποτηράκια… 

Επειδή όμως αφενός βαριόμουν να το κουβαλάω και αφετέρου πίστευα ότι θα το βρω και στο αεροδρόμιο, δεν το αγόρασα και έμεινα με την χαρά…
Βλέποντας και ξαναβλέποντας τις φωτογραφίες, κάθε φορά τσαντιζόμουν… όταν το έβλεπα και αποφάσισα να το φτιάξω μόνη μου…  έτρεψα λοιπόν να προμηθευτώ τα απαραίτητα:

κεράσια



λευκή κρυσταλλιζέ ζάχαρη

κανέλα & γαρύφαλλα

και Μαύρο Ρούμι

Αφού λοιπόν έπλυνα καλά τα κερασάκια, τους αφαίρεσα το κοτσανάκι και τους άνοιξα τρυπούλες με ένα πιρουνάκι, τα έβαλα μέσα σε ένα γυάλινο βάζο με μεγάλο στόμιο για να μπορώ να τα ανακατεύω…


πρόσθεσα την ζάχαρη, την κανέλα, τα γαρύφαλλα...


και το ρούμι...


το σφράγισα καλά και το έβγαλα στον ήλιο, που θα το αφήσω για δύο περίπου μήνες... (ανακατεύοντάς το κάθε τόσο για να λιώσει η ζάχαρη)


Οι ποσότητες για να γίνει το λικέρ είναι:
3 μέρη κεράσια
2 μέρη ρούμι
1 μέρος ζάχαρη
1 ξυλάκι κανέλα
5 γαρύφαλλα
(όταν λέμε μέρη εννοούμε μπολ)

και φυσικά η συνταγή δεν είναι δική μου... ευτυχώς ήταν γραμμένη στο μπουκάλι... το οποίο μια κοπελιά από την παρέα αγόρασε!!!

Τώρα μην ρωτάτε πως θα φτιάξω το σοκολατένια κυπελάκια... μέχρι τον Σεπτέμβριο κάτι θα σκεφτώ!!!

Αν δεν βαριέστε φτιάξτε το και μάλλον όταν φτάσει η ώρα να το πιείτε... θα με θυμηθείτε...

Υπέροχοι Άνθρωποι!!!!!!!!!!!!


Αυξέντιος Καλαγκός - O γιατρός των φτωχών παιδιών

 Εάν δεν πιστεύετε μπείτε στο Google βάλτε το όνομα του και σε 6'' θα κατέβουν 72500 καταχωρήσεις με το όνομα του...

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο.

 Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους.
Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί.
Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα.
Ο Έλληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλαγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών».
Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους.
«Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι  οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας σε κάποια εφημερίδα. Οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών.

Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του.
« Όταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα».

Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν - όπως αποκαλύπτει ο ίδιος - ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου, μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια».
Τον ρώτησαν αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του».
Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: « Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας».
Έρχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους:
 «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη.
Ένα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα.
 Όταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της.
 Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή.
 Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο.
 Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω.
 Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας».
 Η ευτυχία της προσφοράς.
Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή».
 Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του -τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους.
 Όμως, ο Αυξέντιος Καλαγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο.
 Έχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά.

 ΤΙ ΛΕΤΕ....  ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Ταξιδεύοντας ......... μέρος 3ο

Αγαπημένοι μου φίλοι γεια σας
Σήμερα έχουμε την τελευταία μας πτήση…  με προορισμό την Πορτογαλία


Λισαβόνα
τούτη η πόλη είναι πλανεύτρα μάγισσα.
Απλώνει τη μαγεία της σε επτά λόφους και παιχνιδίζει στα χρώματα των Αζουλέγιος.
Είναι η πόλη που έστειλε στα πέρατα του κόσμου ταξιδευτές και εξερευνητές.
Τρυφερή και απόμακρη.
Έτοιμη να παραδοθεί στις εξερευνητικές ορέξεις των σύγχρονων ταξιδευτών.
Να τους σαγηνεύσει με τα τραγούδια και τις γεύσεις της.
Και να τους κατακτήσει ολοκληρωτικά, μέχρι να της υποσχεθούν πως θα ξαναγυρίσουν.
































Σίντρα
Η πόλη, που στην πραγματικότητα είναι 3 χωριά ενωμένα, έχει συμπεριληφθεί στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο, λόγω της ρομαντικής αρχιτεκτονικής της, του 19ου αιώνα.







Μεταξύ των λόφων της Σίντρα και του Ατλαντικού Ωκεανού είναι το φυσικό πάρκο Sintra-Cascais, που περιλαμβάνεται στις περιοχές παγκόσμιων κληρονομιών τόσο για τη φυσική ομορφιά του όσο και για το πολιτιστικό ενδιαφέρον. Στην ακτή, ένας φάρος και διάφορες άλλες εγκαταστάσεις χαρακτηρίζουν το πιό δυτικό σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης, το Cabo Da Roca.


Εστορίλ
ήταν μια φορά κι έναν καιρό, τα SPA της αριστοκρατίας. Κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων ήταν αγαπημένο κέντρο των βασιλικών εξορίστων της Ευρώπης
Σήμερα είναι η ναυαρχίδα του πορτογαλικού τουρισμού.



Κασκάις
βρίσκεται σε έναν προστατευμένο κόλπο στις εκβολές του Τάγου, που αποτελούσε αμυντικό προπύργιο ενάντια στους εισβολείς.
Το κάποτε γραφικό ψαροχώρι σήμερα είναι μια μικρή κοσμοπολίτικη παραθαλάσια κωμόπολη.




Φάτιμα
Τόπος λατρείας, κάτι σαν την Τήνο...


H Παναγία εμφανίστηκε σε 3 μικρά κορίτσια το 1917. Το Μοναστήρι της Παρθένου (Nossa Senhora do Rosario da Fatima) εντυπωσιάζει με το μέγεθος και την κατανυκτική του ατμόσφαιρα.
Ας σημειωθεί ότι ο ναός της Αγίας Τριάδας στη Fatima είναι έργο ενός πολύ γνωστού έλληνα αρχιτέκτονα, του Αλέξανδρου Τομπάζη.


Μπατάλια
Το Μοναστήρι της είναι μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Είναι ένα κτίσμα του 14ου αιώνα, σε γοτθικό ρυθμό. Χτίστηκε το 1388. Μόνο αν δει κάποιος αυτό το μοναστήρι μπορεί να καταλάβει το μέγεθος και το μεγαλείο του.






Όμπιντος
Γλυκό χωριουδάκι, με λευκά σπίτια, στενούς δρόμους και περιποιημένα μαγαζάκια. Σε τούτο το χωριό η ατμόσφαιρα είναι έντονα μεσαιωνική
<><> <><> <><> <><> <><> <><>








Ναζαρέ
ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι θα σε ξεκουράσει και θα κεράσει καφέ στα όμορφα μαγαζάκια του.




Το ταξίδι μου κάπου εδώ τελείωσε…    


Ταξίδια όμως δεν είναι μόνον εκείνα που αν είσαι τυχερός πραγματοποιείς.......
.......ταξίδια είναι και οι αναμνήσεις, μνήμες γλυκές & ανεξίτηλες εμπειρίες ζωής που όταν έρχονται ξανά στον νου, σε ταξιδεύουν γλυκά στο παρελθόν προσφέροντάς σου ατελείωτες ώρες ηρεμίας και γαλήνης......




ΚΑΛΟ & ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...