Μάλλον πρέπει να βαρεθήκατε να με ακούτε να σας λέω για το Μοναστηράκι… για το παζάρι και τα παλιατζίδικα…, εγώ όμως εκεί βρίσκω τους "θησαυρούς" μου… βρίσκω την "έμπνευση" της δημιουργίας μου…
Αυτή την φορά βρήκα ένα μικρό τσαγιερό… όχι κάτι το ιδιαίτερο… μου άρεσε όμως το χερουλάκι του και το ροΐ του…. και έτσι από την μικρή πλατεία… βρέθηκε για λίφτινγκ … στο μικρό μου "θεραπευτήριο"....
Και επειδή μάλλον με γυφτάκι έμοιαζε… σε πρώτη φάση επιστρατεύτηκαν τα γυαλόχαρτα – σε ρόλο σφουγγαριού και σαπουνιού – για να του αφαιρέσουν κάμποση από την μαυρίλα του…
Την ώρα της πρώτης επέμβασης, είχαμε όπως είδατε και ένα "μικρό ατύχημα"… αλλά με λίγη κόλλα στιγμής ο "ασθενείς επιβίωσε" και άρχισε να ασταρώνετε…
Εκείνη την στιγμή όμως μπήκε μέσα ο σύζυγός μου – πάντα αυστηρός κριτής – και με υφάκι καθηγητού μου είπε: τι την άφησες παιδάκι μου με το στόμα ανοιχτό… και ανοίγοντας ένα συρτάρι, μου πέταξε δύο τρείς φελλούς… ένας από αυτούς κατάλληλος ως φαίνεται για σύντροφος της τσαγιερούλας, αφού στολίστηκε…
Αποφάσισε να την συντροφεύει για το υπόλοιπο του βίου της !!!!!!!