Η έκφραση είναι - μόνη αυτή - για έναν καλλιτέχνη ο υπέρτατος και μοναδικός τρόπος ζωής.
Ζούμε γιατί εκφραζόμαστε.

"ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ"


Δεν υπάρχει αληθινή ηδονή, εκτός από εκείνη που δίνει η δημιουργικότητα. Είτε φτιάχνει κανείς μολύβια, είτε μπότες, είτε ψωμί, είτε παιδιά. Χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει αληθινή ευχαρίστηση.
"ΛΕΩΝ ΤΟΛΣΤΟΙ"

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!



Ο Καινούργιος Χρόνος έρχεται.... σε λίγες ώρες θα μας κτυπήσει την πόρτα!!!!


Ας κρατήσουμε τις εμπειρίες που αποκτήσαμε μέσα στην χρονιά που φεύγει, και ας υποδεχτούμε το 2018 με αισιοδοξία, πιστεύοντας πως θα είναι μια όμορφη δημιουργική χρονιά, με υγεία, ευημερία και ευτυχισμένες στιγμές!!!!

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΟ ΤΟ 2018

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Καλήν εσπέραν άρχοντες......



                                                              .........αν είναι ορισμός σας,
                                 Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στο αρχοντικό σας.
                                      Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλει,
                                           οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η κτίσης όλη.....





Εύχομαι η μαγεία των Χριστουγέννων να μας αγγίξει και να μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Σπίτι μου.... σπιτάκι μου!!!!

Πάει καιρός τώρα  που η αγαπημένη φίλη   Νικολ  ανέλαβε την εκδήλωση με τίτλο "Σπίτι μου...σπιτάκι  μου που θα γίνει τον Φεβρουάριο  στην Αθήνα  για λογαριασμό του  Αντωνοπούλειου Ιδρύματος της  Πάτρας!!!!

Διάφοροι  προσωπικοί λόγοι  με έκαναν να αργήσω  να κάνω ανάρτηση  για αυτή την εκδήλωση.... Ο καιρός όμως έφτασε  και έτσι δύο κρεμάστρες  με mixed media  είναι έτοιμες να πάρουν την θέση τους  δίπλα στα υπόλοιπα  έργα που έχουν  σταλεί για αυτόν τον σκοπό, δεν είναι κάτι σπουδαίο είναι όμως κάτι που σίγουρα χωράει σε κάθε σπίτι....




Νικόλ μου σε εσένα  που οργανωνεις την εκδήλωση  και στο Αντντωνοπούλειο  εύχομαι από καρδιάς Καλή επιτυχία!!!!!


Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Την Σβουρίσαμε.....


Σβούρες..... πολλές σβούρες, σβούρες μικρές, μεγάλες... πολύ μεγάλες,  



που γυρίζουν με δύναμη για να μου θυμίζουν πως σε ένα μήνα έχουμε Χριστούγεννα και εγώ πρέπει να βιαστώ γιατί το Χριστουγεννιάτικο παζάρι της Πρωτοβουλία για το Παιδί είναι μόλις σε δέκα επτά μέρες 



και εγώ αντί να κάθομαι να δημιουργώ κόβω βόλτες....

Ευτυχώς ο Άι Βασίλης και ο φίλος του ο χιονάνθρωπος, βρήκαν την πόρτα ανοικτή... μπήκαν έκατσαν πάνω στις μικρές σβουρίτσες και άρχισαν να καλούν τους φίλους τους σε βοήθεια....



Ευτυχώς οι φίλοι τους ήταν εκεί κοντά και με το πρώτο σφύριγμα τους έφτασαν χρώματα, μολύβια και πενάκια, κορδέλες και μεταλλικά στοιχεία και άρχισαν να στολίζουν τις ξύλινες μικρές σβουρίτσες.... 




Όταν όλα ήταν έτοιμα κάθισαν και έβγαλαν και μια αναμνηστική φωτογραφία,  λίγο πριν μπουν στο πακέτο τους για να αναχωρήσουν....




Και φυσικά δεν πιστεύω να μου έχουν θυμώσει που τα άφησα μόνα τους, κρίμα δεν ήταν να χάσω μια όμορφη εκδρομή στα Ιωάννινα και τα Ζαγοροχώρια????






Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Οι Παραμυθοσβούρες.....

Μια φορά και ένα καιρό,
σε μια πόλη μαγική.....



ζούσαν δύο μικρά παιδιά
που αγαπούσαν τα παραμύθια και την μουσική.....



όταν πλησίαζαν τα Χριστούγεννα...
καθόντουσαν στο παγκάκι της μικρής πλατείας,
φορώντας τα παλτά τους και τα κασκόλ τους
και περίμεναν να ακούσουν 
την μαγική μουσική 
που έπαιζαν οι άγγελοι που πετούσαν πάνω από την πόλη τους....



και τα βράδια άκουγαν τα παραμύθια της γιαγιάς....

που μιλούσαν για το σαλιγκαράκι
 που ζούσε σε ένα μικρό μανιταροχωριό 
και κουβαλούσε στην πλάτη του το όμορφο σπιτάκι του.....


μα και για τον μικρό πρίγκιπα!!!!!




Αυτό όμως που συγκράτησαν και δεν θα το ξεχάσουν ήταν πως...


Κάθε παραμυθοσβούρα και ένα ξεχωριστό παραμύθι, ζωγραφισμένο με ακρυλικά και αγάπη,!!!!
Οι μεγάλες ξύλινες σβούρες  αφού ζωγραφίστηκαν και στολίστηκαν έγιναν γούρια που φυσικά θα ταξιδέψουν στην Βέροια για το Χριστουγεννιάτικο παζάρι της Πρωτοβουλία για το παιδί!!!



Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017

Έλα να παίξουμε.......

ναι... ναι... καλά άκουσες,  έλα να παίξουμε.... έλα βρήκα παιχνίδι από τα παλιά, ξύλινο & στρογγυλό δεν ξέρω αν το θυμάσαι γιο γιο το λένε, να δες και την φωτογραφία του...



Είμαι σίγουρη πως το θυμήθηκες και σίγουρα πριν από χρόνια το είχες παίξει... 
Εγώ έχω κλάψει πολύ γιαυτό το παιχνίδι, ποτέ σαν παιδάκι δεν κατάφερνα να το ανεβοκατεβάζω παίζοντας το, πάντα το έκανα άγαρμπα και το ξύλινο ροδάκι έπεφτε κάτω με την μία!!!!!

Τα χρόνια πέρασαν το παιχνίδι ξεχάστηκε και ξαφνικά την άνοιξη εκεί που έψαχνα κάτι να βρω το παλιό μου ξύλινο γιο γιο γλίστρησε και έπεσε στα πόδια μου!!!! 
Ωπ εδώ σε έχω σκέφτηκα, τώρα που έχω μεγαλώσει θα κάτσω να ασχοληθώ μαζί σου.... θα σε μάθω που θα μου πας!!!! 
Και ναι ρε παιδιά το έμαθα... και άρχισα να παίζω μαζί του, και έσπαγα τα νεύρα σε κάποιους "μεγάλους" που ζαλιζόντουσαν με το ανεβοκατεβασμα  του γιο γιο και εγώ εκεί παιχνίδι με τις ώρες, και τότε ήταν που πήρα την απόφαση.... Θα βρω γιο γιο ξύλινα και θα μάθω στα παιδιά να παίζουν, έτσι μπας και αφήσουν το ηλεκτρονικό από τα χέρια... "

Στην Αίγινα λοιπόν βρήκα έναν υπέροχο τεχνίτη  τον Αντώνη Ασπράκη που με μεράκι  φτιάχνει πολλά πράγματα από ξύλο και μέσα σε αυτά και γιο γιο, και φυσικά μου έφτιαξε κάμποσα, αρκετά για να γεμίσω τον τόπο!!!!

Εγώ βέβαια δεν τα άφησα έτσι.... τα ζωγράφισα και σήμερα έχω να σας δείξω μερικά από αυτά, για κοιτάξτε πως σας φαίνονται???


δεν είναι σαν να σας φωνάζουν Έλα να παίξουμε????

Τα μικρά αυτά γιο γιο θα τα πάρω μαζί μου.... θα φτάσουν στην Βέροια και στην Πρωτοβουλία για το παιδί - λίγο πριν από την ώρα τους η αλήθεια είναι - για να πάρουν μέρος στο Χριστουγεννιάτικο παζάρι, 



και δεν θα πάνε έτσι μόνα τους.... τους έφτιαξα μικρά σακουλάκια από λινάτσα.....




για να τρυπώσουν μέσα....



και να προσφερθούν σαν δώρο σε μικρά ή σε μεγάλα παιδιά!!!




Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

Είπα να επιστρέψω......

Πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω..... ίσως φταίει γιαυτό το DNA μου, ίσως η δουλειά του πατέρα μου που συχνά μας ανάγκαζε σε μετακινήσεις.... ίσως.... πολλά ίσως!!!!

Πάντα λοιπόν ταξίδευα, μα και πάντα σύντομα γύρναγα στην βάση μου.....  από τον καιρό όμως που σταμάτησα να δουλεύω (σύνταξη γήρατος γράφει το χαρτί.... αλλά ας μην επεκταθούμε) μάλλον η αγάπη για τα ταξίδια έγινε "αλητεία" και εγώ άρχισα να γυρίζω από εδώ και από εκεί και να αφήνω το σπίτι μου (το blogoσπιτο εννοώ φυσικά) να πιάνει αράχνες, ποιος να το πίστευε πως το σπιτάκι μου που τόσο είχα αγαπήσει θα έκανα να το επισκεφτώ πέντε ολόκληρους μήνες.....

Σήμερα όμως είπα να επιστρέψω, να ανοίξω... να ξεσκονίσω.... να χαιρετίσω τις γειτόνισσες (ειδικά αυτές που δεν επικοινωνούσα καθόλου μαζί τους) και να αρχίσω σιγά - σιγά να στολίζω τους τοίχους του σπιτιού μου που τόσους μήνες έχουν μείνει άδειοι!!!! 

Το πρώτο καρφί το έβαλα ήδη μια και ένας πίνακας είναι επιτέλους έτοιμος να κρεμαστεί....



Τίτλος του "Οι ταξιδιώτισσες της Ερήμου".... είναι φτιαγμένος από πηλό στερεωμένο πάνω σε ξύλο και θέλω να πιστεύω πως θα σας αρέσει.



Κάπου εδώ όμως πρέπει να σας αφήσω (πιστεύοντας ότι σύντομα θα είμαι και πάλι κοντά σας) αφού σας ευχηθώ να περάσετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!



Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Το σαλιγκάρι!!!!

Τα χρωματιστά μου μολύβια και τα παστέλ μου μάλλον έχω πολύ καιρό να τα πιάσω στα χέρια μου.... βλέπεις οι μικτές τεχνικές και ο πηλός με κέρδισαν και η ζωγραφική έμεινε ξεχασμένη σε μια γωνιά, μέχρι την 1η του Μάη που ο  Κώστας Ανδρεόπουλος με τον φακό του τσακώνει ένα σαλίγκαρο που έχει σκαρφαλώσει επάνω σε μια φραουλίτσα..... 




Η φωτογραφία του μου άρεσε πολύ,  και γιατί πραγματικά είναι ιδιαίτερη μα και γιατί από παιδί αγαπώ πολύ τα σαλιγκάρια, είναι αυτό το πείσμα τους να φθάσουν στην κορυφή, προχωρούν κουβαλώντας το φορτίο στην πλάτη τους και χωρίς καμιά βοήθεια πάντα τα καταφέρνουν, μπορεί να αργούν, να κουράζονται  αλλά είναι αγωνιστές!!!

 Αυτό το σαλιγκάρι λοιπόν με έκανε να επιστρατεύσω τα softpastel, τα χρωματιστά μου μολυβάκια, το καβαλέτο μου και το κατάλληλο χαρτί  και να αρχίσω να ζωγραφίζω....  όχι ότι κατάφερα να βγάλω τα υπέροχα χρώματα της φωτογραφίας του Κώστα..... μια προσπάθεια όμως την έκανα!!!!!



Κώστα σε ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες την άδεια να ζωγραφίσω το θέμα!!!

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Παπαρούνες....



Άπλωσε μια πρασιά στοργής
για να κυλήσει ο ήλιος το κεφάλι του.
Ν' ανάψει με τα χείλια του τις παπαρούνες...






τις παπαρούνες που θα δρέψουν 
οι περήφανοι άνθρωποι
για να μην είναι άλλο σημάδι 
στο γυμνό τους στήθος.






Από το αίμα της αψηφισιάς 
που ξέγραψε τη θλίψη
φτάνοντας ως τη μνήμη της ελευθερίας.

                                                                   Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Καλή Πρωτομαγιά!!!!!




Ευχές για έναν όμορφο μήνα 

γεμάτο από όμορφα χρώματα, αρώματα, μαγεία και αγάπη!!!!!!




Σάββατο 15 Απριλίου 2017

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!



Εύχομαι το Άγιο Φως της Ανάστασης 
να φωτίσει το δρόμο σας και να σας οδηγήσει στην απόλυτη ευτυχία.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ, ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!!!!!!


Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Χριστός πόνεσε.....




Δημιουργία από πηλό πάνω σε ξύλο και λινάτσα



......κι από τότε ο πόνος άγιασε, πολέμησε ως την τελευταία στιγμή, ο Πειρασμός να τον πλανέψει, κι ο Πειρασμός νικήθηκε, σταυρώθηκε ο Χριστός, κι από τότε νικήθηκε ο θάνατος.

Νίκος Καζαντζάκης      

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017

Αλλού τα κακαρίσματα..... κι αλλού γεννούν οι κότες!!!

Κακαρίζουν οι κότες όταν γεννούν το αυγό τους.....  κακάρισμα, θόρυβος, φασαρία, σαματάς είναι η  ένδειξη δημιουργίας ενός σημαντικού γεγονότος.

Στεφάνι με ξύλινη κότα ζωγραφισμένη με ακριλικά και soft Pastel



Καφασάκι ξύλινο για τα αυγά του Πάσχα, με ξύλινες κότες,
ζωγραφισμένες με ακρυλικά και  soft pastel






Κακαρίζουν όμως και κάποιοι χωρίς λόγο..... δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα,  φωνάζουν όμως, κάνουν σαματά  και καταφέρνουν πάντα να δίνουν την εντύπωση πως αυτοί είναι οι άξιοι, αυτοί είναι οι αρχηγοί, οι ικανοί, οι άριστοι!!!!


Στεφάνι με ξύλινo κόκορα, ζωγραφισμένο με ακριλικά και soft Pastel


Δημιουργία πάνω σε ξύλο, ζωγραφισμένη με αξριλικά και soft pastel

Αργά ή γρήγορα όμως όλοι μαθαίνουν ποιος είναι ο ικανός.... ποιος δημιουργεί... ποιος κάνει το αυγό!!!!!!!


Παρασκευή 17 Μαρτίου 2017

Γυναίκα.......

Είναι κάποιες δημιουργίες που δεν ξέρεις ακριβώς τον λόγο που θέλεις να τις κάνεις......  ίσως μια εικόνα που είδες σε κάποιο περιοδικό, ένα τραγούδι που άκουσες, μια γυναίκα που δίνει κάθε μέρα τον δικό της αγώνα...... μια γυναίκα έγχρωμη!!!!





 Και ο λευκός πηλός είναι κάτι τέτοιες στιγμές εκεί δίπλα σου και σε βοηθά να φτιάξεις αυτό που φαντάστηκες, σύμμαχος σου και κάποιες εικόνες που υπάρχουν στο pinterest......






Τα χρώματα δίνουν ζωντάνια στο έργο σου.....




και οι πατίνες έρχονται να το ολοκληρώσουν!!!!!






<<...Φτωχές γυναίκες,
μοδίστρες, δακτυλογράφοι, ασπρορουχούδες,
τίμιες ή σπιτωμένες, ακόμα κι άλλες
εκείνες του σκοινιού και του παλουκιού,
γυναίκες του ανέμου, της βροχής, του κουρνιαχτού,
νιώσαμε το φόβο που κρύβεται καμιά φορά
πίσω από την αγνότητα,
την κούραση πίσω από την καλοσύνη ή την αδιαφορία
πίσω απ' την υπακοή.
Μα πιο πολύ νιώσαμε την αδυναμία που
κρύβεται πίσω απ' την κακία.....
........................
Αχ, γυναίκες έρημες,
κανείς δεν έμαθε ποτέ πόση αγωνία κρύβεται πίσω απ'
τη λαγνεία, ή την υστεροβουλία μας.....>>
                                                            Τάσος Λειβαδίτης "Γυναίκες"

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Η Ξύλινη Ραπτομηχανή...

Έψαχνα να βρω κάτι στο Internet όταν έπεσα επάνω σε μια ανάρτηση που έλεγε  "Η Ιστορία μιας ραπτομηχανής" ,  μπήκα στον πειρασμό και κάθισα να την διαβάσω - θα σας έλεγα να κάνετε και εσείς το ίδιο - μου άρεσε πολύ... με συγκίνησε, μου θύμισε την γιαγιά και την μαμά μου που αγαπούσαν πολύ να ράβουν με την Singer τους, την κυρία Ιφιγένεια την μοδίστρα τους που ερχόταν στο σπίτι και τους έραβε όλα τους τα ρούχα και από τα περισσεύματα έφτιαχνε πάντα ρουχαλάκια για τις κούκλες μου, μα μου έδωσε και έμπνευση αυτή η ιστορία για να φτιάξω ένα κουτί που καιρό με περίμενε υπομονετικά!!!

Έτσι λοιπόν φτιάχτηκε η δική μου ραπτομηχανή....  μια μικρή ξύλινη SINGER,










που είναι έτοιμη   να φιλοξενήσει στο εσωτερικό της  τα σύνεργα ραπτικής μιας κυρίας που αγαπά το ράψιμο!!!!

Και αυτό το κουτί φυσικά θα ταξιδέψει για την Βέροια.... για το Πασχαλινό Παζάρι της Πρωτοβουλίας για το παιδί!!!!


Τετάρτη 1 Μαρτίου 2017

Πήρα τους δρόμους μια βραδιά.....

όχι ψέματα, μέρα ήταν που πήρα τους φίλους μου και έφυγα για τα όρη και τα άγρια βουνά!!!!





Και ανεβήκαμε ψηλά... πολύ ψηλά, περπατήσαμε μέσα στα σύννεφα.....




 σε ομιχλώδη τοπία, σαν σε ταινία του Αγγελόπουλου.... 



συναντήσαμε γεφύρια και ποτάμια....



θάλασσες και ακρογιάλια....



βραχονησίδες με μικρά εκκλησάκια...






έλατα και χιόνια....




τρεχούμενα νερά....






όμορφα χωριά, υπέροχες και αγαπημένες πόλεις!!!!













Πάντα υπάρχει διάθεση για καφέ και κουβεντούλα, μα και για μασκαρέματα και γλέντι.....











μια και σε αυτόν τον τόπο υπάρχουν ακόμα υπέροχα ήθη και έθιμα!!!!




Και όσο ταξιδεύεις διαπιστώνεις πως αυτός ο τόπος έχει πολλά μοσχάρια μα και αρνιά και πιστά τσοπανόσκυλα....





υπέροχα τοπία που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτά των άλλων κρατών...





και μοναδικούς καλλιτέχνες που από απλά υλικά φτιάχνουν μοναδικά έργα τέχνης!!!!




Αυτό ήταν ένα μικρό οδοιπορικό από την Αράχωβα μέχρι την Ιτέα, από την Ορεινή Ναυπακτία μέχρι την Ερατεινή και το Γαλαξίδι μαζί με φίλους αγαπημένους.... "αξίες ανεκτίμητες"!!!!!



Καλή Σαρακοστή σε όλους  και Καλό Μήνα με υγεία!!!!!





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...